Hieronder is een twintigtal meditatieve gebeden bijeengebracht,
een zegenspreuk, en een uitnodiging tot stil gebed:
VERLANGEN
Het valt ons moeilijk te bidden zoals vroeger;
Wij zoeken de stilte
LEID ONS
Leid ons voort op de weg van uw dagen.
In dit uur zijn wij hemel en aarde
Wij pendelen tussen verwondering en scepsis,
Zo neemt Gij ons op in Uw geschiedenis.
Doordring ons van het diepe besef
OM TOEKOMST
Vol van verlangen kijken wij uit naar wegen
Wij zouden meegenomen willen worden
Wij zouden gedragen willen worden
We zien uit naar een leven
Waarin vreugde de boventoon voert, zó
Daarom bidden wij:
IN HET HUIS VAN LIEFDE
Wij willen in uw nabijheid,
Daarom bidden wij:
Gij zelf hebt uw Huis onder ons gevestigd:
Dan zal groeien wat Gij in ons midden
NAAM VOOR ONS DIEPSTE GEHEIM
Gezegend Gij, die ons hebt aangelegd:
Wij weten nog steeds niet wat er schuilgaat
Zo zijn we ook hier bij elkaar gekomen
Wij willen onder ogen zien en uitspreken
En dat, terwijl we misschien niets liever
Misschien dromen we wel van een gemeenschap
Is het niet Uw stem die soms klinkt
UW WIL
Eeuwige, wij zouden niet liever willen
Maar wij weten ook diep in ons hart
De ogenblikken dat wij ons terugtrekken in stilte,
Het is niet omdat Ge Uzelf niet aan ons toont
Doe dan die zwermen van woorden van ons weg
Geef ons uw vrede als enige metgezel en
STILLE NABIJHEID
Als wij de akker overzien van ons leven
Teleurstelling: over wat mislukte.
Bewaar in ons het vertrouwen
En bewaar in ons
GEMIS
Wij belijden voor U en spreken uit
Wij bekennen hoe moeilijk te verdragen
Maak dat wij niet verbitterd raken
Maar veeleer gesterkt worden in de verwachting
Leer ons zien hoe ge ook
En doe ons beseffen dat iedere ontmoeting
Help ons trouw te zijn aan onze opdracht:
ONSZELF HERVINDEN
U bent niet een God van het vinden,
U vraagt niet van ons dat we de wereld verbeteren,
Wij mogen weten dat het nooit te laat is
nog niet getekend door het leven,
Laat ons dan hervinden
AVONDGEBED
Op dit moment willen wij overdenken
Zijn wij nog of al in staat
Staan wij open voor uw zachte hand
Wij zijn er zó aan gewend
Juist waar onze woorden de grenzen bereiken
Wij bidden:
SPOREN VAN MENSELIJK TEKORT
Wij beseffen dat Gij van ons vraagt
Misschien hebben wij er alle belang bij
Zijn wij aansprakelijk voor al die misstanden,
Wij bidden U:
En doordring ons ervan dat we niet kunnen bestaan
Gij woont bij de "verbrijzelden":
ONBEKENDEN MET ELKAAR
Wij zijn hier bij elkaar,
Vervreemd van U -
Gij schrijft uw naam:
Help ons dan ook aanvaarden dat wij ook zelf
Want we beseffen vaak niet wat er verborgen is
Geef ons openheid van geest, en de durf
OM ONTVANKELIJKHEID
Gij zoekt ons op
Gij ziet naar ons om
Gij spreekt ons aan in onze eigen taal:
OM HET TE WAGEN MET GOD
Wij zoeken naar vormen van geestelijk samenleven
Wij zouden bevrijd willen worden van oude woorden
Wij zoeken naar die openheid van geest
Waar wij naar verlangen is een gemeenschap, die ons verder
We moeten bekennen, dat we soms wel menen te weten
En we moeten bekennen dat onze onzekerheid toeneemt als we
Ook uw Woord stelt ons onder kritiek: niet om ons te
benadelen;
Als we het zouden wagen met U: zou ons leven dan niet aan
OM EEN LEVEN DAT VRUCHTBAAR IS
Eeuwige,
Wij weten nog steeds niet
Zo zijn wij hier ook bij elkaar:
Gij hebt ons aan elkaar gegeven
Gij hebt ons aan elkaar toevertrouwd:
Maak ons leven vruchtbaar voor velen.
OM OPENHEID
Gij zoekt ons op
Leer ons verstaan
Maak ons open
OP DE GRENS
Altijd weer staan we op de grens
Wij zijn onze herinneringen;
Hier, op de grens, spreken wij U aan.
En toch buigen wij ons voor U:
VOORBIJ DE TOPPEN VAN ONS WETEN
Wij zijn hier bij elkaar gekomen
Bestaat er zoiets als bevrijding?
Wij bidden: maak ons Uw wegen bekend;
IN DE STILTE
In de stilte wachten wij op U:
Wil uw stem laten klinken:
Wil in ons blijven wonen:
Bemoedig ook de mensen om ons heen:
Wil veilig om ons zijn en
DICHT BIJ GOD
Wij worden opgeschrikt
We schrikken soms ook bij de gedachte
Maar al te vaak beseffen we
Daarom bidden wij:
ZEGEN
Gezegend jij!
UITNODIGING TOT STIL GEBED
Vaak bidden wij
Waaraan we vaak voorbijgaan is
Laten wij dan de stilte zoeken in onszelf
Terug naar de indexpagina
Reactie? Zend een E-mail
de wereld is te groot,
de hemel te open,
en onze bestemming te onzeker..
En toch woont in ons het verlangen naar U:
naar een stem, die ons bemoedigt;
naar de stem, die zegt:
'Hier ben Ik, voor altijd;
Ik ga met je mee...'.
omdat wij luisterende mensen willen worden,
bedachtzame mensen, die zoeken
naar mogelijkheden om het leven te verheffen;
die uitzien naar een samenleving
waar plaats is voor iedereen:
want zo is toch Uw rijk?
Steeds, wanneer we met elkaar stilstaan
bij de vragen van het leven, is het
alsof tijd en eeuwigheid elkaar raken.
geest en stof, fantasie en werkelijkheid.
In dit uur zijn wij Uw schepping.
tussen weemoed en verlangen.
En intussen gaat de ene tijd
onzichtbaar over in de andere
en worden gedachten herinneringen.
dat wij Uw geschiedenis schrijven,
en leid ons voort op deze weg,
door Uw Geest.
die ons bevrijden van onrust en onzekerheid,
die ons leiden naar harmonie.
op uw goddelijke stroom van licht en lucht,
doordrongen van uw onuitputtelijke goedheid.
op de vleugels van uw Geest
zodat we vrede vinden in een leven
binnen de horizon van ons bestaan.
waarin het leed ons raakt, maar niet zó
dat we ervoor weglopen;
dat we ons bestaan dagelijks kunnen ontvangen
als een kostbaar geschenk.
Schepper Geest, bron van leven,
roep ons weg uit een zinledig bestaan
en open steeds voor ons Uw toekomst.
in uw huis van liefde
in deze gemeenschap
die ons tot gelijken maakt
afleggen wat ons uiteen houdt.
om verruiming van ons hart
om de moed om onder ogen te zien
wat niet strookte met ons beste willen
en om ogen waardoor wij elkaar steeds opnieuw
kunnen zien als uw kinderen.
behoed ons dan voor vertwijfeling,
en laat ons niet ontmoedigd raken
wanneer het leven ons verwart.
begonnen bent. Dan zal sterker worden,
wat Gij onder ons hebt geplant. Dan
zal worden geoogst, wat Gij hebt uitgezaaid.
Eeuwige - naam voor onze herkomst
naam voor onze toekomst
naam voor ons diepste geheim.
onder de oppervlakte van ons bestaan;
we zoeken al een leven lang naar
een antwoord op de vraag wie we zijn.
als vragende/zoekende mensen;
en we ervaren hoe we aan elkaar gegeven zijn
als een mogelijkheid tot een dieper verstaan.
dat we ook vaak zó kortzichtig zijn
en zó besloten in ons eigen bestaan
dat we aan gemeenschap niet toekomen.
zouden willen dan een hechte groep van mensen
die met ons meegaat op de weg die we gaan;
reisgenoten, die een appèl op ons doen.
die niet zo zwaar tilt aan ons falen,
die weet heeft van broosheid,
van medemenselijkheid, en van trouw.
als mensen zeggen: sta op; houd moed?
Of die zeggen: kom, ik ga met je mee?
Gezegend zijt Gij, Eeuwige,
naam voor ons diepste geheim.
dan uw wil vervullen in ons leven;
wij kunnen niets groters verlangen dan
dat uw hemel zich weerspiegelt in ons leven.
dat het vaak anders ligt:
we zijn ons ervan bewust dat we soms
amper tijd en aandacht hebben voor U.
en dat ons leven uitgestrekt ligt als een plas
die opkijkt naar U
zijn schaars.
maar omdat wij vaak geen tijd of duur kennen,
en niet ontvankelijk zijn voor uw voortdurende
goedheid, waarmee Ge ons zegent.
en al die vragen die ons bezighouden
en onrustig maken en die telkens weer elke zekerheid
dreigen te verstoren.
de helende stilte die verademt en ons herschept
opdat wij als herboren het leven opnieuw ontvangen
en aanvaarden uit uw hand.
zien wij - tussen de oogst - zoveel onkruid:
teleurstelling, pijn, en verdriet.
Pijn: om wat verloren ging.
Verdriet: om ons eigen falen.
dat ook als Gij geen troost zend
Gij van ons houdt in onze ontroosbaarheid.
uw onvervreemdbaar
onaantastbaar
groot geheim -
die stille nabijheid
waaruit wij zo vele malen
"Onze Vader" zeiden.
hoe moeilijk het ons valt
ons neer te leggen
bij wat onherstelbaar is.
de gedachte is, dat tijden niet terugkeren:
zoveel dierbaars, zoveel kostbaars,
zoveel goedheid, zoveel schoonheid: voorbij!
door zoveel verlies.
Geef dat wij niet vertwijfeld raken
door de leegte.
die spreekt uit de belofte,
die opklinkt uit uw woord:
«Zie, Ik maak alle dingen nieuw!»
onszelf steeds vernieuwt en herschept:
want wij zijn niet meer
wie wij waren.
ons kan leren hoe Gij
ons steeds weer anders
in mensen wilt ontmoeten.
niet het leven slechts te leven
maar het te verheffen
door daarin ruimte te maken voor uw goddelijke stroom.
maar van het terugvinden
van wat verloren ging.
maar dat we hervinden wat
- verborgen - altijd al voorhanden was.
om ook onszelf te hervinden
zoals Gij ons achterliet:
nog niet beschadigd,
nog niet gepantserd.
al wat nodig is om ons te verzoenen
met ons bestaan.
hoe Gij vandaag in ons leven
aanwezig bent geweest..............
om ook in ons eigen leven
te ervaren hoe Gij met ons bezig bent?
wanneer die richting en diepgang wil geven
aan ons bestaan?
om alles wat er gebeurt
te willen zien binnen de logica
van oorzaak en gevolg,
dat we niet meer openstaan
voor de dieptedimensies van het wonder:
- het wonder van de vriendschap
- het wonder van de hartstocht
voor de betekenis van verlangen, heiwee en geluk
en zoveel meer dat onvoorspelbaar ons ten deel valt.
van ons weten, en onze gedachten geen
woorden meer vinden: daar, in die diepe en hoge ervaringen,
vermoeden wij uw scheppende kracht.
dring diep door in ons gemoed,
en drenk wat dor geworden is,
en buig wat star geworden is,
en koester wat bevroren is,
en recht wat krom geworden is:
ja, herschep ons en wek in ons nieuw leven.
wat wij als onredelijk zien.
Wij beseffen dat uw wijsheid vaak
zo heel anders is dan de onze,
en dat uw oog heel veel verder reikt.
om kortzichtig te zijn,
en komt het ons ook goed uit
om niet zo ver vooruit te denken,
en om niet de lessen te leren van de geschiedenis
veroorzaakt door anderen?
Leer ons onder ogen zien
dat we leven in een wereld
die alle sporen draagt van menselijk tekort,
van zelfoverschatting, van kleinmenselijke
honger naar aanzien, invloed, welvaart en zoveel meer.
zonder uw goedheid: want wat Gij ons schenkt
stelt ons in staat om toegewijd te leven
en om te zien naar anderen, wanneer die niet
zijn opgewassen tegen de samenleving.
leer ons dan om U daar te zoeken,
terwille van de geest die Gij
in deze wereld hebt uitgezaaid,
en terwille van hen die na ons komen.
onbekenden voor elkaar -
hoe goed we elkaar en onszelf
ook menen te kennen.
hoezeer we soms ook menen
vertrouwd te zijn met U.
«Ik zal er zijn zoals ik er zal zijn»:
altijd nieuw -
en steeds weer anders dan wij zouden verwachten
zijt Gij met ons begaan.
steeds weer anders blijken te zijn
dan we al wisten. En leer ons zien
hoe we ook voor elkaar veel meer kunnen betekenen
dan we al weten.
aan mogelijkheden en kansen voorbij de oordelen
en de beelden die we ons hebben gevormd en
waarin we onszelf en anderen vastleggen.
die nodig is om open te staan voor U:
Gij zijt immers die grenzeloze ruimte
vol hoogte en diepte in wie
wij mogen leven?
in onze eigen leefwereld,
en vindt ons hier zoekend naar U.
zoals onze ogen soms vol verlangen
uitzien naar U.
maak ons open en leer ons
te leven vanuit uw Geest.
waardoor we niet blijven steken in wat ons vertrouwd is
maar juist daardoor misschien ook versleten.
wanneer die hun zeggingskracht hebben verloren:
omdat ze geen antwoord lijken te geven op
de vele problemen waarmee onze samenleving kampt.
die ons kan helpen bij het vinden van nieuwe inspiratie.
helpt om gaandeweg wegen te vinden naar heil: voor deze
wereld, en in ons eigen leven.
hoe het verder moet en dat we daarover ook wel prachtige
ideeën hebben,
maar dat we ons vaak pas ongemakkelijk gaan voelen als we
zien
hoe de dingen vaak anders uitpakken dan wij hadden bedoeld
of gehoopt.
merken dat we de dingen niet naar onze hand kunnen zetten,
of
wanneer ons doen en laten onder kritiek komt te staan.
maar omdat uw waarheid onze enige kans is om verlost te
worden van onze kortzichtigheid. En omdat Uw geest ons kan
behoeden voor veel ongeluk dat ons treft - omdat het
in werkelijkheid door onszelf over onszelf wordt
afgeroepen:
want zijn wij niet zelf de oorzaak van veel tegenslag?
Maken we niet vaak zelf, dat we vastlopen in ons leven -
juist omdat we dikwijls niet de moed hebben om kritisch
naar
onszelf te kijken? Of omdat we niet de wilskracht hebben
om
daar op een volwassen wijze om te gaan met kritiek van
anderen?
diepte en betekenis kunnen winnen?
Ja, als we werkelijk de durf zouden hebben om te vertrouwen
op
Uw dragende liefde en trouw: zouden we dan niet meer dan
nu
het geval is gaan lijken op de mens tegen wie Gij zegt:
zie
dit is mijn geliefde, in wie ik een welbehagen heb?
En zouden wij ook, als gemeente dan aansprekender worden
voor
een samenleving, die op zoek is naar de oplossing voor
zoveel
maatschappelijke problemen?
Gij die ons hebt aangelegd:
naam voor onze herkomst,
naam voor onze toekomst,
voor ons verborgen verlangen,
voor ons diepste geheim.
wat er schuil gaat onder de oppervlakte
van ons bestaan.
Wij zoeken ons hele leven
naar woorden
naar beelden die van betekenis zijn;
naar namen voor wat blijvend is.
om van elkaar te horen hoe Gij
met mensen bezig bent.
als een mogelijkheid: want in ieder mens
is uw tuin verborgen aanwezig.
maak ons dan tot toegewijde werkers in uw wijngaard:
bereid om te snoeien en te laten snoeien -
die niet laten verdrogen wat water behoeft -
en die genieten van elke knop die openbloeit.
in onze eigen wereld,
in onze eigen taal
spreekt Gij ons aan
in onze eigen woorden.
de tekenen van uw nabijheid
de sporen van uw handelen.
en verruim ons hart
ja, wek ons tot leven.
tussen wat was en wat nog komen moet;
tussen wat al bereikt werd en waar wij naar streven.
Zo reizen wij door de tijd tot aan de laatste grens.
Gaat Gij met ons mee?
wij zijn zoals we geworden zijn;
Maar Gij, naar wie wij uitzien:
zijt Gij dezelfde van oudsher?
Die trouw en vol begrip ons brengt
naar onze bestemming?
Maar soms is het alsof de klank van onze stem
sterft in eindeloze leegte...
Soms is het alsof ons hele leven,
ja, alles wat we doen,
verloren gaat - vergeefs is.
en zoeken we naar dat vertrouwen
dat ons in leven houdt;
en wij bidden, wie Ge ook zijt:
ga met ons en draag ons door de tijd.
om nader te komen tot U.
Want wij vermoeden, voorbij de toppen van ons weten,
helderheid, uitzicht, een bevrijdend licht.
Er gebeurt altijd zoveel,
dat ons aangrijpt
dat ons in beslag neemt
dat ons verwart en onrustig maakt.
Wij dragen beelden op ons netvlies
van mensen op de vlucht
van kinderen die aan hun lot worden overgelaten
van stromen mensen die niet weten waar ze veilig
kunnen
leven: mensen zoals wij.
We zien hoe soms ineens de wereld wordt tot een woestijn.
Soms ook, hoe ons eigen leven wordt tot een dorre
vlakte.
Is er een uitzicht, dat verder reikt dan ons weten?
Mogen wij vertrouwen op Uw Woord?
maak ons ontvankelijk voor Uw Geest.
wil ons met U en U met ons bewaren.
Wil lichtend om ons leven zijn.
tot vergeving van schuld;
als bemoediging bij moeite en verdriet.
als bron wanneer wij dorstig zijn
als vrede - ondanks al onze onzekerheid.
dat van hen niemand leeft
of sterft in eenzaamheid.
ons op handen dragen.
door dingen die gebeuren:
in de wereld
maar ook dichtbij - in ons eigen leven.
Zoveel mensen die we verliezen...:
van de een op andere dag.
Zoveel vragen, waar we geen antwoord op weten.
dat we niets tekort komen en tegelijkertijd
toch vaak niet tevreden kunnen zijn als we zien
hoe ons leven eruit ziet
hoe weinig er vaak terecht komt van al onze plannen
hoe beperkt onze tijd is
hoe we onszelf en ook anderen soms teleurstellen...
dat we anders in het leven zouden willen staan
anders zouden moeten denken
het anders zouden willen ervaren...:
Gij weet hoe het met ons is.
Maak ons ontvankelijk en verlicht ons;
spreek uw Woord tegen alle wanhoop in en
zegen voor ons deze ochtend.
Leer ons hoe te leven dicht bij U.
Vergeet nooit
de wind die zachtjes ademt,
het zingen van de nachtegaal
diep in het nachtelijk woud,
de vlam die eeuwig brandt
maar niets verteert.
Want God is goedgunstig
en vindt die Hem zoeken.
omdat de vaste orde van de liturgie
dat van ons vraagt;
Soms bidden wij
omdat wij zoeken naar helderheid,
of omdat wij verlangen naar hoogte en diepte in ons bestaan;
En soms bidden wij misschien ook wel gedachteloos.
dat in de diepte van de stilte geen woorden nodig zijn.
de plaats voor gebed:
om ons door God te laten vinden.
© "KERKWINKEL KOINONIA", 2008.