Het leven is in beginsel conflict. Dat betekent dat de mens voortdurend voor de vraag staat: ga ik het conflict aan of niet? Is het de moeite waard, om het conflict aan te gaan?

Wat het leven de moeite waard maakt zijn vaak heel kleine dingen. Eerst voel je dat het leven de moeite waard is; pas dan vraag je je af waardoor dat gevoel wordt opgewekt; soms is het iets heel simpels: een druppel, een gebaar, of een lichtstraal.

Mensen denken wel eens dat ze alles kunnen begrijpen, wanneer het hen maar duidelijk wordt uitgelegd. De waarheid is evenwel dat er veel is wat een mens pas leert begrijpen door het leven zelf.

De werkelijkheid kan alleen beschreven worden, wanneer we daarin recht doen aan wat we ervaren aan die werkelijkheid: werkelijkheid werkt immers op ons in.

In de kunstzinnige verbeelding ligt het besef besloten van een onbekendheid met de werkelijkheid.

Geloven is: proberen te kijken achter wat we voor waar nemen (waarnemen).

Je moet ook bedacht zijn op mensen, die niet houden van beweging en verandering; er zijn mensen die niets fijner vinden dan wanneer alles voorspelbaar is.

Volwassen zijn is de dingen voor jezelf kunnen houden: er zijn zaken die zó horen bij het eigen bestaan, dat je daarmee niet bij anderen moet aankomen. Door deze dingen mee te delen raak je iets kostbaars van jezelf kwijt.

Er zijn veel ervaringen, die je maar liever geen 'naam' moet geven: we leven in een tijd waarin alles benoemd moet worden. En we verbeelden ons dat dit ook moet kunnen. Maar: wat van waarde is kan veel van zijn glans verliezen, wanneer erover wordt gepraat.

De grootste misdaden van de afgelopen eeuw werden begaan om de mensheid te verbeteren.

Wat moet ik aan met het gegeven, dat er zoveel is vernield tijdens mijn leven: dat er zoveel verloren is gegaan en zoveel mensen zijn omgekomen door politiek geweld?

Welk belang hebben we bij onze herinneringen? Voorbije dingen zijn oneindig kneedbaar. Wat we feitelijk willen is: terugvinden wie we geweest zijn.

De wereld verloedert zo, dat veel jongeren de hoop verliezen.

Loutere individualiteit moet wel leiden tot een oorlog van allen tegen allen: er moet dus zoiets zijn als een samenhang, een relationaliteit.

De pijlers van de vrijzinnigheid (vrijheid en tolerantie) zijn geworden tot pijlers van eenzaamheid.

Ik geloof in de mogelijkheden van geestelijke groei.

Terug naar gedachten online

Terug naar de indexpagina

Reactie? Zend een E-mail