Daarmee is echter nog steeds de vraag, waar het allemaal om begonnen was, niet opgelost: de vraag namelijk hoe de oorspronkelijke tekst luidt van dit evangelie, van die brief van Paulus of van het boek 'Handelingen der Apostelen'. Door vergelijking van de tekstfamilies kan men bij bepaalde tekstvarianten soms wel zeggen: deze variant komt het meest vaak voor. Zou dat een argument zijn voor betrouwbaarheid? Daar is niet iedere geleerde het mee eens. Er valt namelijk tegenin te brengen, dat mogelijkerwijze de zich ontwikkelende geloofsovertuigingen de copiïsten hebben verleid tot het aanbrengen van bepaalde verbeteringen. Wanneer bijvoorbeeld in Johannes 1:18 over Jezus wordt gezegd (in veel vertalingen) dat hij "de eniggeboren zoon van God" is, dan berust dit op voornamelijk latere Middeleeuwse handschriften; de Willibrordvertaling van 1995 leest "de eniggeboren God", en kan zich hierbij ondermeer beroepen op een oud papyrusfragment dat vermoedelijk dateert uit de 2de of 3de eeuw, en op de zogenoemde Codex Sinaïticus (zie afbeelding hieronder)- een geschrift uit de 4de eeuw. Is het denkbaar dat het leerstuk van de Drieëenheid hier invloed heeft gehad op de latere tekstedities?

Anderen pleiten ervoor om juist aan afwijkende en 'moeilijke' tekstvarianten de voorkeur te geven, omdat ze misschien wel het meest oorsponkelijk zijn - gezien het feit dat de kerk altijd de neiging heeft gehad om oneffenheden in de tekst glad te strijken en tegenspraken weg te werken.

Kortom: er blijven, niettegenstaande al het onderzoek, voldoende redenen over voor meningsverschillen. Verschillende vertalers van de bijbel blijken dan ook altijd weer hun eigen voorkeuren te hebben als het gaat om de vraag hoe de tekst, die men als uitgangspunt voor zijn vertaling kiest, nu precies luidt. In alle gevallen blijft een vertaling een interpretatie en in sterke mate bepaald door persoonlijke voorkeuren. Zij, die het erop houden dat de bijbel van kaft tot kaft 'waar' is, zouden moeten bekennen dat we niet weten hoe het origineel van de verschillende bijbelboeken eruit heeft gezien. De teksten zijn gereconstrueerd: er is niet één bijbelboek waarvan we de exacte grondtekst kennen.

De laatste pagina van de beroemde Codex Sinaïticus (4de eeuw n. Chr.); deze codex werd in 1844 ontdekt door de Duitse geleerde Von Tischendorf in het Catharinaklooster in de Sinaï. De codex bevat een groot deel van het Oude Testament in het Grieks en het volledige Nieuwe Testament. Het is sedertdien één van de meest gezaghebbende teksten. Onderaan de tekst staat in Griekse letters: de titel: Apokalyps van Johannes.

In de wetenschappelijke uitgaven van de Griekse tekst van het Nieuwe Testament wordt doorgaans dan ook vermeld op welke tekst de uitgave (voornamelijk) berust; en voorts wordt er, in een uitgebreid "critisch apparaat" opgegeven welke varianten er voorkomen en waar die in zijn aangetroffen. Op die wijze kan een lezer, die het grieks machtig is, zichzelf een oordeel vormen over de grondtekst.