De tijd tussen Kerstmis en Pasen wordt van oudsher gezien als een tijd van voorbereiding: mensen worden geroepen om leerling te zijn. Ook wij worden uitgenodigd om Jezus te volgen op zijn weg. We worden aangespoord om goed te luisteren en waakzaam toe te zien en om ons aldus goede leerlingen te betonen.

In de oude kerk vormde deze periode een tijd van voorbereiding op de doop; later werd het voorbereiding op de "openbare belijdenis van het geloof"; en in de laatste jaren horen we - ook in onze kringen - steeds vaker spreken over de "veertigdagentijd": als een tijd van bezinning op het naderende Paasfeest.

Wat vieren we met Pasen? Dat is een vraag waarop ooit misschien pasklare antwoorden bestonden. Maar zulke antwoorden zijn achterhaald en bevredigen ons niet. Het is een geloofsvraag: daarop zou ieder een eigen antwoord moeten geven. Bijvoorbeeld door te leren de tocht van Jezus naar Jeruzalem te gaan zien als spiegel van de menselijke levensloop; het mysterie van dood en opstanding als een verwijzing naar de raadselachtige ontknoping van ons eigen leven.

Voor hen, die het zo zien, houdt de tijd voor Pasen een uitnodiging in om stil te staan bij al onze gedroomde illusies, bij alle gemiste kansen, bij alle momenten van uitzichtloosheid: om te overwegen waar het met ons heengaat . Tegelijkertijd kun je je er soms over verwonderen hoe de levensweg, na iedere bocht, niet alleen weer verder blijkt te gaan maar ook volstrekt nieuwe uitzichten biedt. Zulke kronkelwegen zijn het, die een mens steeds dichter brengen bij zijn bestemming.

Wat vieren we met Pasen? Ons wordt verkondigd, dat het slecht met ons afloopt en tóch goed. Dat dit op een of andere manier het einde niet is. En dat, waar wij zaaien, anderen zullen oogsten. Zo wordt het ons verteld. Herkennen we daarvan iets? Oogsten wij ook, waar anderen hebben gezaaid? Een vraag daarbij is ook, of we de durf hebben om uit zulke woorden te leven, en om daaruit conclusies te trekken voor onze tocht door het leven. Zo gezien is Pasen niet een uitbundig feest: niet een feest met veel rumoer, maar ingehouden. Het is dan ook niet toevallig, dat na het Pasen nog vijftig dagen duurt voordat in de kerken de lofzang klinkt": De Geest des Heren heeft een nieuw begin gemaakt!" De vreugde breekt pas door wanneer we goed tot ons laten doordringen dat wij, ook als gemeente, ons kunnen voorbereiden op een toekomst met nieuwe kansen en mogelijkheden.

Jezus stond op en vertrok...: willen wij hem volgen?

Naar de volgende pagina

Terug naar de indexpagina

Reactie? Zend een E-mail

© A.E.J. Kaal, 2003.