De compositie wordt gekenmerkt door de innige verhouding tussen moeder en kind. Dit type van de Moeder Gods wordt doorgaans aangeduid als de 'eleousa': de barmhartige.

De voorstelling is nagenoeg gereduceerd tot twee hoofden en handen, die met elkaar tot één geheel zijn verweven. De Moeder Gods omvat met haar linkerarm de schouder van haar kind, waarbij de pink van de linkerhand is omgebogen. Het Jezuskind houdt in de rechterhand een gesloten schriftrol (zijn geestelijk testament); met zijn linkerhand houdt hij zich vast aan het maphorion van Maria.

Deze innige verbondenheid van de moeder met het kind heeft de ikoon gemeen met enige andere typen, zoals de 'Vladimirskaya'
(de Moeder Gods van Vladimir) en de 'Galaktotrophousa' (de melkschenkende).

De ikoon nodigt ons uit tot meditatie: bijv. over de vraag wat verbondenheid betekent en waaruit die zou kunnen bestaan. En: kan de kerk - waarnaar de Moeder Gods (ook) verwijst - ons het gevoel van geborgenheid geven?