«Zij wijdden zich trouw aan de leer van de apostelen en de onderlinge gemeenschap, het breken van het brood en de gebeden». Je zou deze tekst (Handelingen 2:42) als uitgangspunt kunnen nemen, wanneer het gaat om de vraag wat liturgie eigenlijk is. Hier, bij de samenkomsten van de oude Christengemeenten die Lukas op het oog heeft, ging het klaarblijkelijk om leren, ontmoeten, gedenken en bidden. Wanneer je gaat nadenken over liturgie in de bij ons gebruikelijke vormen rijzen er nogal wat vragen: vragen naar de herkomst van bepaalde gebruiken; vragen naar uitgangspunten bij het kiezen van teksten en liederen; vragen naar de verstaanbaarheid van oude tradities en symbolen; vragen omtrent het samen bidden; vragen rond de noodzaak en\of wenselijkheid tot vernieuwing. Wie met enige regelmaat een kerkdienst bijwoont zal merken dat er in de loop der tijden heel wat is gedaan ter verfraaiïng: van zowel de kerkruimte als van wat er binnen kerken gebeurt. Klaarblijkelijk zijn rust en schoonheid eigenschappen, die in de loop der tijden wezenlijk bij liturgie zijn gaan horen. Bij veel mensen leeft, klaarbijkelijk de gedachte dat "God eren en hem dienen" vraagt om het optimale waartoe wij in staat zijn. Binnen de oecumenische beweging is in de loop van jaren het streven ontstaan om het respect en de waardering te bevorderen voor de veelheid van tradities, die is ontstaan; en voor de waarde van wat in sommige gemeenschappen werd behouden, terwijl het in andere verloren ging. In het hiervolgende vindt U een aantal gedachten over onderdelen van de gebruikelijke liturgie: bedoeld als een aanzet tot verder nadenken.