PASEN
Bij het woord Pasen valt ons al snel ook het woord passie in:
het is een woord met twee aspecten. Enerzijds is er een zwarte
kant - die ons pijnlijk herinnert aan het gruwelijke lijden
van de mens "in wie geen spoor van duisternis te vinden was";
maar ook aan de smart en de eenzaamheid als gevolg van het
verraad, de verloochening, de ontrouw en het wegvluchten van
hen die hadden gezegd hem te zullen volgen. Maar het woord
passie verwijst ook naar hartstocht en bewogenheid van geest:
een kracht die soms de mens ver boven zichzelf kan doen
uitstijgen. Zijn die twee aspecten - de godverlatenheid en het
vervuld zijn van heilige Geest - wel verenigbaar?
Het Paasfeest herinnert ons aan deze wonderbaarlijke
verbinding: terwijl een mens onder de druk van de
omstandigheden soms neigt tot zwaarmoedigheid, kan het ook
gebeuren dat zich juist onder zulke omstandigheden een kracht
manifesteert die de mens opneemt en in staat stelt het leven
te verheffen en te maken tot een monument van menswaardigheid.
Het Paasverhaal herinnert ons aan de vastbeslotenheid van
Jezus om zijn weg tot het einde toe te gaan in het vertrouwen
dat de waarheid die hij representeert niet alleen maar een
droom is, een hersenspinsel of een ideologie; maar dat die
waarheid ook geleefd kan worden. Zijn volgelingen bleken hier
niet toe in staat: doodsangst, onzekerheid en teleurstelling
brachten hen ertoe om het gelaat af te wenden en zo zichzelf
als het ware onzichtbaar te maken. Veelzeggend zijn de woorden
van Petrus: "Ik ken hem niet; ik hoorde niet bij hem". Het
tekent het verschil tussen een rotsvast geloof en
wankelmoedigheid.
In het evangelie volgens Johannes wordt de betekenis van Jezus
aangeduid in metaforen: hij is ons levenswater, ons brood, de
deur, de weg, en bovenal de Christus - het geïncarneerde
Woord: Gods scheppende kracht in de gestalte van een mens, die
de ontheiligde wereld verbindt met de heiligheid van God. De
wijze waarop hij is gestorven doet ons weten dat in onze
werkelijkheid - hoe ontheiligd die ook mag zijn - tóch altijd
iets van Gods heiligheid zichtbaar blijft.
De liefde bidt voor wie
niet weten wat ze doen;
gekruisigd blijft zij stil
voor wie de hamer heft.
En na de sabbath keert
zij tot de treurenden,
verrezen uit het graf
wandelt zij in de hof.
Onherkend zit zij aan,
met hen, met u, met mij
te Emma³s, tot het brood
door Hem gebroken wordt.
(Ida Gerhardt)
In Jezus is Gods verzoenende en vergevende liefde zichtbaar
geworden. En met hem heeft de goddelijke liefde gestalte
gekregen in onze werkelijkheid. Is dat niet wat de kerk met
Pasen viert? Steeds wanneer de maaltijd wordt gevierd mag de
kerk, niettegenstaande al haar tekortkomingen, tonen wat in
de gestalte van Christus Jezus zichtbaar is geworden en wordt
verkondigd en zich daardoor tegelijkertijd laten inspireren.
Naar de volgende pagina
Terug naar de indexpagina.
Reactie? Zend een E-mail
© A.E.J. Kaal, 2008.