De rechte weg is een beeld dat in de bijbel herhaaldelijk wordt gebruikt. Niet rechtsaf of linksaf: maar rechtuit. Mogelijk speelt hierbij de gedachte mee, dat de reis anders nergens toe leidt. Een mens moet toch ergens uitkomen.

Bij deze spreuk zijn we misschien geneigd onmiddellijk aan de moraal te denken. Maar wie de moeite neemt om het hele vierde hoofdstuk van het boek Spreuken te lezen zal zien, dat het gaat om de weg tot inzicht en wijsheid. We worden opgeroepen om leerling te zijn, en zó wijs te worden. Door ons te laten onderrichten. Soms denk ik wel eens, dat dit niet van onze tijd is: wij willen het allemaal maar liever zelf uitzoeken, en leren uit eigen ervaringen. Wijs worden door vallen en opstaan. En wanneer we ons al eens zouden willen laten onderrichten, dan is dat meestal in situaties waarin we het ècht niet meer weten: doe ik daar nu goed aan of niet? Het zijn situaties, waarin we in onszelf verdeeld zijn.

Dezer dagen viel mijn oog op een uitspraak van Teresa van Avila, een grote mystica uit Spanje, die ook spreekt over "je laten onderrichten". Maar zij zegt er iets bij, kennelijk vanuit de ervaring dat we ons door een ander niet alles laten gezeggen. Zij zegt: "Alleen liefde heeft scheppende kracht. Een terechwijzing zonder liefde is altijd destructief. Wij vroegen elkaar om een terechtwijzing met liefde."

Er is moed voor nodig om elkaar die vraag te stellen.

Naar de volgende pagina

Terug naar de indexpagina

Reactie? Zend een E-mail

© A.E.J. Kaal, 2003.