In de loop van de jaren heb ik veel kaarten gekregen van mensen, die mij vanuit de verte groetten; toch heeft er daar nog nooit een bij gezeten van iemand, die zichzelf als heilige betitelde. Paulus wordt nogal eens gezien als een verwaand mannetje: omdat hij dingen kan zeggen, die wij niet in onze mond zouden durven nemen.

Hoort daar bovenstaande uitspraak ook bij? Mogelijk begrijpen we Paulus verkeerd; misschien heeft hij de Corinthiërs willen duidelijk maken: "hier zijn mensen die aan jullie gedenken". Maar waarom dan dat woord "heiligen"?

Wij denken bij heiligen meteen aan bijzondere mensen: mensen op een voetstuk. Meestal reserveren wij het woord voor mensen, die er al niet meer zijn. Zo stond er onlangs over de overleden Belgische koning Boudewijn in de krant: "Boudewijn de Heilige is niet langer ondenkbaar". Het woord heilig verwijst dan "naar boven".
Zelf heb ik de neiging om heilig te verbinden met de omgekeerde richting: naar beneden. Heiligen wordt een mens door aandacht te schenken aan wie vergeten dreigen te worden: naamlozen, slachtoffers. Zelf zou ik het woord heilige dan ook liever verbinden met de levenden, met mensen die bereid zijn om naar oorlogsgebieden te trekken voor vredesmissies; mensen die bereid zijn grote risico's te lopen omdat ze begaan zijn met mensen in nood. Zo beschouwd is het misschien niet zo gek wat Paulus schrijft: de heiligen groeten u. Het is bemoedigend dat er altijd weer zulke "heiligen" zijn, waar de mensheid op kan rekenen; het is bemoedigend, wanneer er een gemeente is, die beseft wat het betekent om de herinnering hoog te houden aan de "verhoogde mens".

Naar de volgende pagina

Terug naar de indexpagina

Reactie? Zend een E-mail

© A.E.J. Kaal, 2003.