Is het wel zo dwaas om te denken dat er geen God is? Vinden wij dat ook? Ik
denk dat er in onze tijd veel mensen zijn, die er moeite mee hebben om God
ter sprake te brengen: als gevolg van wat er in deze wereld gebeurt; maar
ook omdat het vaak niet gemakkelijk is om onze eigen ervaringen in verband
te brengen met het heil, waarover in de bijbel zo vaak wordt gesproken.
De dag waarop ik dit schrijf is de dag, waarop waarop het geweld tegen Irak
is losgebarsten. De oorlog om "recht en vrede te herstellen". Was er dan
vrede? En recht?
Wat er gebeurt is heel tegenstrijdig. En de angst is dat ook niet ongerechtvaardigd dat de effecten op de langere termijn uitgerekend bestaan uit
datgene, wat nu - naar men beweert - bestreden wordt. Oorlog is wel eens
vergeleken met het zaaien van draketanden: de monsters die daaruit voortkomen zouden nog wel eens gruwelijker kunnen zijn, dan de draken die we nu
proberen te vernietigen. En God? Komt God in dit verhaal ook nog voor?
De schrijver van de psalm legt een verbinding tussen wat wij geloven en wat
we doen. Doorgaans ziet men het zo, dat in onze daden iets zichtbaar kan
worden van wat we geloven. Zou het omgekeerde ook waar kunnen zijn: dat we
pas weer zicht krijgen op Gods heil wanneer we ons eerst anders leren
gedragen? Goed doen ligt dan misschien wel binnen onze mogelijkheden, maar
we vinden dat vaak toch niet gemakkelijk. We zijn dikwijls zo bezig met
onze eigen besognes en zo beducht om ons eigen belang dat we er toch maar
moeilijk toe kunnen komen om zo te leven als het eigenlijk zou moeten.
Misschien doen we er goed aan om juist in deze dagen ons niet te laten
beheersen door de media en wat die ons willen doen geloven, maar stil te
staan bij onszelf: na te gaan hoe ons eigen leven wordt beheerst door
opportunisme, gemakzucht en eigenbelang.
En Jezus zei: ken hem die voor uw aangezicht is
en wat voor u verborgen is zal openbaar worden.
Ev. van Thomas.
Naar de volgende pagina
Terug naar de indexpagina
Reactie? Zend een E-mail
© A.E.J. Kaal, 2003.