Deze woorden worden elk jaar gelezen aan het einde van het kerkelijk jaar: woorden ontleend aan de "rede over de laatste dingen". Aan de komst van het definitieve heil, zo begrijpen wij, gaat heel wat ellende vooraf. Inmiddels leven we 2000 jaar later; komt er dan nooit een einde aan de ellende? Het wachten duurt wel erg lang: te lang misschien. Een mens kan toch niet blijven hopen?

En toch breekt opnieuw de adventstijd aan: waarin ons gevraagd wordt om trouw te blijven, en niet af te haken. En om niet, zoals die domme meisjes, in slaap te vallen.
Zijn we misschien al in slaap gevallen? Niet radicaal genoeg? Is het wellicht zo, dat het heil niet in zicht komt omdat we te laks zijn?

Er is een verhaal over een Joodse rabbi, rabbi Yossi. Toen zijn leerlingen hem vroegen, wanneer nu eindelijk de verwachte zoon van David zou komen, antwoordde hij: "Wanneer de poort van deze stad ingestort zal zijn, en weer herbouwd, en opnieuw ingestort en weer opnieuw gebouwd, - zullen de herbouwers hun taak niet voltooid hebben voordat de Zoon van David komt." Een verhaal om moedeloos van te worden? Of zou je er ook anders naar kunnen luisteren? En concluderen: denk niet te gauw dat alles wat zich als heil aandient ook werkelijk heil is. Want vaak is het zo dat we pas achteraf inzien, dat we, al onze goede bedoelingen ten spijt, niet oogsten wat we dachten gezaaid te hebben. Hebben we dan iets verkeerd gedaan? Of is er, buiten ons toedoen, iets misgegaan?

De woorden "Weest op uw hoede" mogen we misschien ook verstaan als een oproep om niet altijd de schuld bij onszelf te zoeken. Het werk breekt soms onder je handen af zonder dat jij daar iets aan kunt doen! Het heil is niet het "logisch" resultaat van ons handelen, zomin als het ontbreken van heil per definitie onze schuld is.
De woorden "weest op uw hoede" mogen we misschien ook begrijpen als een oproep om ons niet te laten ontmoedigen: we doen het heus niet altijd verkeerd! Laten we dit in gedachten houden, wanneer we op de Kerstochtend weer met elkaar zullen zingen:
    
    Licht, kind in mij, kijk uit mijn ogen
of ergens al de wereld daagt
    waar mensen waardig leven mogen
    en elk zijn naam in vrede draagt.

Naar de volgende pagina

Terug naar de indexpagina

Reactie? Zend een E-mail

© A.E.J. Kaal, 2003.