"Herinnering is de getrouwe reconstructie
van wat in een leven nooit zo is gebeurd."

Zo'n zin roept vragen op: waaruit bestaat eigenlijk onze herinnering? Zijn de dingen werkelijk wel zo gelopen als we inmiddels zijn gaan geloven? Of hebben we de gebeurtenissen "herschreven" en naar onze hand gezet? Omgevormd tot een geschiedenis die ons wel aanstaat: ons eigen levensverhaal? Tot herinneringen, waarmee te leven valt?

Gesteld dat dit zo is: dan geeft dat ook te denken over wat we doorgaans "levenservaring" noemen. Berust die inderdaad op dingen die niet gebeurd zijn?

Hoe "ervaring" kan worden opgedaan ging ik beseffen tijdens eenzame bergwandelingen, die ik dezer dagen maakte. Al wandelend vielen me gedachten in, die je als een soort levenslessen zou kunnen verstaan. Heel simpele gedachten, zoals:

• - wie alleen loopt, loopt grote risico's
• - voert het pad steil omhoog, dan vraagt dat veel inspanning; maar de kans om uit te glijden is minstens zo groot wanneer je naar beneden gaat
• - wordt het pad breed, dan is de kans groot dat je niet goed hebt opgelet en dus het spoor bijster bent
• - wat kan een mens toch druk zijn met goed op zichzelf te passen: louter omdat het pad zo grillig is
• - het verlangen naar de top wint het gemakkelijk van wat verstandig zou zijn
• - wat onder handbereik ligt blijkt meestal niet zo gemakkelijk bereikbaar te zijn als je dacht
• - als het uitzicht mooi is, kijk dan uit; want voor je het weet struikel je...

Naar de volgende pagina

Terug naar de indexpagina

Reactie? Zend een E-mail